پاسخ نخست:

فرض کنید اسلام اجازه داده بود نماز به زبان غیر عربی خوانده شود، تصور کرده اید که چه مشکلاتی برای مسلمانان پیش می آمد؟ توجه کنید که اسلام خواسته است مسلمانان سراسر جهان به صورت یک ملت و امت واحد زندگی کنند، به ویژه از نظر سیاسی و اقتصادی، یک واحد بزرگ سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان باشند تا بتوانند استقلال، عزت و اصالت خود را حفظ کنند.
با توجه به این که وحدت، از ارکان امت اسلامی است ، باید عواملی برای تقویت پیوند میان مسلمانان پیش بینی شود. یکی از این عوامل یک رنگ بودن و یک جور بودن در برخی از عبادات، از جمله « نماز» است که اصلی ترین عبادت مسلمانان است.
خوب دقت کنید: اگر قرار شود مثلاً در مساجد انگلستان، مردم به زبان انگلیسی نماز بخوانند و در ایران به زبان فارسی و در ترکیه به زبان ترکی و در مساجد حجاز به زبان عربی، یک مسلمان اهل انگلیس یا ایران هنگامی که به حجاز مسافرت می کند و به یکی از مساجد وارد می شود خود را کاملاً غریبه احساس می کند. حتی در کشورهایی که اهالی آن دارای گویش های مختلفی هستند و یا لهجه های متفاوتی برای یک زبان وجود دارد، باز این مشکل وجود خواهد داشت.
یا هنگامی که یک مسلمان عرب زبان به ایران یا ترکیه بیاید و به مساجد برود، هیچ آشنایی با قرائت آنان ندارد و نمی تواند در جماعت آنان شرکت جوید.
هم چنین است اذان نماز. هدف از اذان، اعلام وقت نماز است. اگر قرار باشد اذان به غیر عربی باشد، چنانچه یک مسلمان عرب زبان یا انگلیسی زبان مثلاً به ایران مسافرت کند و بخواهد بداند مسجد کجاست و آیا وقت نماز شده است یا نه، اگر اذان به زبان فارسی گفته شود، تشخیص نخواهد داد که آیا این اذان است که خوانده شد و یا آواز. در حالی که همین آشنایی لفظی با نماز و اذان سبب می شود که هر مسلمانی به هر یک از ممالک اسلامی برود بتواند در مساجد شرکت کند و نماز بخواند.اذان و نماز برای او همان مفهومی را دارد که در کشور خود دارد.از طرفی این نماز یکسان و به یک زبان مشترک ،سبب می شود مسلمان در کشورهای اسلامی دیگر احساس غربت نکند بلکه با ساير مسلمانان احساس اشتراک ، برادری و وحدت داشته باشد.

بیشتر در ادامه مطلب:

طبق فرمایش امام رضا(ع) نماز در ابتدا به صورت جماعت مقرر شد تا این که اخلاص و توحید(یکتا پرستی) و اسلام و عبادت پروردگار علنی و ظاهر و مشهور و آشکار باشد
اسلام دینی فردگرا و عزلت پذیر نیست . عبادات اسلامی , ضمن آن که برای تصفیه باطن و نفس انسانی وضع شده است , هیچ گاه فرد را گسسته از جامعه نمی نگرد و برنامه های خود را به گونه ای تنظیم نموده که حضور اجتماعی یک فرد مسلمان حفظ شود, عبادات جنبه جمعی و اجتماعی پیدا  کند و روح عبادت و پرهیزکاری بر جامعه سایه افکند. بنابراین عبادت و تقوا در اسلام , صرفا  مربوط به کنج خانه ها و نهانخانه دل نیست بلکه دستورالعملی اجتماعی است و باید فرهنگ آن , بر همه فعالیت های فردی و اجتماعی حاکم شود و چنین چیزی جز با تجمعات عبادی امکان پذیر نیست . بنابراین نماز فرادا اگر هم رابطه قلبی نیرومندتری برقرار کند, اما عبادت و ارتباط با خدا را به یک شعار و کنش جمعی و اجتماعی مبدل نمی سازد, فرهنگ دینداری را در جامعه نمی گستراند و مظاهر اجتماعی را تحت پوشش فرهنگی عبادی قرار نمی دهد.

بیشتر در ادامه مطلب:

پیشوایان معصوم علیهمالسلام همواره به نماز اول وقت اهمیت میدادند و آن را در هر حالی به جای میآوردند.  

حضرت علی علیهالسلام هنگامی که در جنگ صفین سرگرم نبرد بود، در میان هر دو صف کارزار، مواظب آفتاب بود و به آسمان نگاه میکرد تا ببیند که اول وقت نماز ظهر کی است تا آن را در اول وقت اقامه کند. 

و در جواب ابن عباس که پرسیده بود آیا حالا وقت نماز است با این سرگرمی به جنگ؟ 

فرمود: ما تنها به خاطر نماز با آنان میجنگیم و میخواهیم نماز برپا شود.